Συλλεκτικό κολάμπ εξόδου από ψεκαστήρα

έξοδος. Ο Florian Reinhardt εκθέτει την επέκταση πίσω από την κοινοτοπία. εντυπωσιακά στιγμιότυπα οδηγούν τον θεατή με ευκολία στα βάθη. παίρνει τον παρατηρητή στη ζώνη άνεσής του και τον συνοδεύει στα θεμελιώδη ερωτήματα της ζωής: τι κρύβεται πίσω από την έξοδο; τι γίνεται μετά; πού με οδηγεί αυτή η πόρτα;

οδηγούμενος από την επιθυμία να βρει μια διέξοδο από τα κοινωνικά πρότυπα, ο Φλόριαν προσκρούει συνεχώς σε πινακίδες που παρέχουν υποδείξεις για διέξοδο. βιώνει φαντασιώσεις ελευθερίας, ρίγη σε όλο του το σώμα, ονειρεύεται μια νέα αρχή. θραύσματα εικόνων από το παρελθόν αναμειγνύονται με τον χαρούμενο φόβο της ανακάλυψης του άγνωστου. η παιδική περιέργεια τον προτρέπει να ακολουθήσει τα σημάδια και τουλάχιστον να σκεφτεί να ανοίξει τις πόρτες. βρήκε τελικά μια λύση για να γεμίσει τοεσωτερικό κενό; ή απλά μια είσοδος σε μια αυλή με κάδους σκουπιδιών; Πρέπει να τολμήσω να ανοίξω την πόρτα ή η απογοήτευση θα καταστρέψει τη μελλοντική συγκίνηση της προσμονής;

για να μπορέσει να αναβάλει την απόφαση, αλλά για να απαθανατίσει την ηλεκτρισμένη στιγμή, ο Φλοριάν φωτογραφίζει το σημάδι. στην αρχή, μόνο για να θυμηθούμε τις αμέτρητες περιπτώσεις της κοντινής εξόδου. Με την πάροδο των ετών, έγινε κατανοητή ότι δεν πρόκειται για τη λήψη μιας απόφασης, αλλά η διαδικασία της αποτύπωσης αυτών των στιγμών είναι η απόδραση από τον κανόνα.

η ήσυχη επανάσταση του παρόντος, η ισχυρή ορμή της ύπαρξης, η αφαίρεση των σκέψεων είναι η στιγμή που ο Φλοριάν πατάει το κλείστρο της φωτογραφικής του μηχανής. το σιωπηλό στιγμιότυπο πυροδοτεί μια έκρηξη ευγνωμοσύνης για να μπορέσουμε να τεκμηριώσουμε αυτό το γεγονός και την ανάγκη να μοιραστούμε την εμπειρία.

με αυτόν τον τρόπο, ο Florian βάζει τον παρατηρητή στη στιγμή τουη βολή. αφήνει το πριν και το μετά στους θεατές, δημιουργώντας έτσι μια ζωντανή σκηνή και μεταμορφώνοντας τον παρατηρητή σε πρωταγωνιστή. έξοδος ή ασφάλεια; ανάπτυξη ή άνεση; να ανθίσει ή να ακολουθήσει;

υπάρχει πάντα μια επιλογή. βρείτε την έξοδό σας.